Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Νύμφη των Βράχων

Γλαυκά λαούτα,
δυο μάτια σαν όστρακα,
Κόρη του βυθού

8 σχόλια:

Αγγελική Κορρέ είπε...

Αυτό μου θυμίζει Waterhouse.. ή το γνωστό, υπέροχο γλυπτό της Μικρής Γοργόνας καθισμένης στο βράχο, στη Κοπεγχάγη...

Υπέροχος ο πρώτος στίχος..
..μουσικά μάτια.. ποτέ δεν το είχα σκεφτεί..

Άτη Σολέρτη είπε...

Βρεγμένα μάτια,
αιθέρια τα ξόρκια...
Μαγισσα καιρού!

Καλημέρα Κριστίν!
Έχεις έναν τρόπο και με εμπνέεις πάντα!

Christin είπε...

Άντζυ θα σου πω κάτι , αλλά μη γελάσεις.. εμένα μου θυμίζει Disney..χαχαχα...

Και απορώ που δεν ήξερες για τα μουσικά μάτια...
Τουλάχιστον, οι ερωτευμένοι μπορούν να ακούσουν από τα μάτια του άλλου, από εύθυμες τρίλιες έως καταθλιπτικά ρέκβιεμ...

Christin είπε...

Άτη , με τιμά αυτό που γράφεις..
Εξάλλου , η έμπνευση για όσους γράφουν είναι ζωτική ενέργεια..
Οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν αλληλεγύη μεταξύ τους, και άρα τέτοια πράγματα πρέπει να μεταδίδονται απο νου σε νου..

Φιλάκια!

Μαρια Νικολαου είπε...

Πορφυρό φιλί
Τ' άστρα κοκκίνησαν
τρέχω να κρυφτώ!


καλησπέρα :)

Christin είπε...

Χμμ..νομίζω πως προσωπικά δεν θα κρυβόμουν , Μαρία..
..μάλλον θα έτρεχα κι ας με κάρφωναν τ'άστρα.. ξερεις , πολύ σωστά τα ζωγραφίζουν τα παιδάκια αιχμηρά στις άκρες.. απο μικρό κι απο τρελό μαθαίνεις την αλήθεια λένε..
ίσως να σκοτώνουν τ'άστρα τελικά..

Πολύ καλησπέρα σου..

Antoine είπε...

Εμένα μου θύμισε ο πίνακας τον Οδυσσέα και την Καλυψώ του Boecklin...

Αγαπώ ιδιαίτερα τη λέξη γλαυκός... την χρησιμοποιείς παρατηρώ και στον τίτλο του ιστολογίου.

Christin είπε...

Antoine, κινούμαι πάντοτε μεταξύ ροζ και γαλάζιου.. είναι τα χρώματά μου, με γαληνεύουν..

(ο πίνακας που αναφέρεις με συναρπάζει..γενικώς είμαι πολύ της μυθολογίας στη τέχνης..)

Καλό βράδυ!