"Sa beauté nymphe, est un coquillage au vent..il reste toujours intact"
Α.Κ.
( Σου απαντώ μ' αυτό το δικό σου, γιατί κάτι τέτοια κουφά μόνο συ τα γράφεις! Άσε που γαλλικό δικό μου δε μου 'ρχεται, και αυτό κολλάει στη περίσταση, αν και δε θυμάμαι τι τίτλο είχες δώσει )
Υ.Γ. Σους μαρή βασίλισσα της αλληγορίας, θα με τη πεις κι απέ πάνω :)))
Έιιι!!! Καλησπέρα! Α, μπα... είναι που τους τρελούς δεν τους βρίσκεις και σε καμία σταθερή φάση... τη μία θλίψη την άλλη τρελή χαρά.. το μόνο στάνταρ είναι το κοχύλι, κι ενίοτε το γαρύφαλλο στ' αυτί...
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη , όπου και διαμένω τα τελευταία 3 χρόνια. Είμαι απόφοιτη του Χημικού Τμήματος Παν/μίου Πατρών, κι εργάζομαι ως καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Κυκλοφόρησα 2 ιδιωτικές εκδόσεις διηγημάτων , την "Ερωτική Καμέλια" και τον "Βραδινό Περίπατο" . Απο το 2008 ασχολούμαι και με την ποίηση.
8 σχόλια:
Empreinte bleue.
O ! Sur le sable, une
Néréide de la mer
Υ.Γ.
Κοπελιά, έχεις δει πολλά μπλε βήματα ? Εγώ αυτά τα βλέπω καφετί πάντως :P :P
"Sa beauté nymphe, est un coquillage au vent..il reste toujours intact"
Α.Κ.
( Σου απαντώ μ' αυτό το δικό σου, γιατί κάτι τέτοια κουφά μόνο συ τα γράφεις! Άσε που γαλλικό δικό μου δε μου 'ρχεται, και αυτό κολλάει στη περίσταση, αν και δε θυμάμαι τι τίτλο είχες δώσει )
Υ.Γ.
Σους μαρή βασίλισσα της αλληγορίας, θα με τη πεις κι απέ πάνω :)))
Χριστινάκι μη σε παίρνει απο κάτω, είναι λόγω ηλικίας και η αχρωματοψία.Χαχα
Πλάκα κάνω ρε.. μ' αρέσει πολύ αυτό το τελευταίο. Αλλά με τόσο νερό μπουγέλο θα παίζουμε σε λίγο!
Υ.Γ.
Η Ειρήνη μου λέει τώρα οτι το θυμάται αυτό το ποίημα.. απόσπασμα απο το "la virginité éternelle de la mer".. κάπως έτσι.
Γιατί ρε μου 'ρχεται να σε σκοτώσω όποτε μου αφήνεις σχόλιο????? Λυπάμαι τη καημενούλα την Ειρήνη που θα μείνει χήρα αλλιώς θα σε 'λεγα.. χεχεχε
Και γιατί όχι? Και μπουγέλο θα παίζαμε αν είχαμε αδιάβροχο browser!
Φιλάκια σε όλους ρεεεεεεε!!!!
Γιατί ο Χρόνος
μες στον υγρό μου τύμβο
ποτέ δε παύει
Σαν βήμα σε μια
μακρινή ακτή, μόνο
στο κύμα σβήνει
Με πέθανες τώρα μικρούλι μου :)
Χρώμα γαλάζιο
μόνο θλιμμένο κοχύλι
πατημασιές αφουγκράζεται...
Καλημέρα γλυκιά μου Κριστίν!
...βλέπω πως αγαπάς κι εσύ την θλίψη και τα κοχύλια, όσο κι εγώ..!
Πολλά φιλάκια!:)
Έιιι!!! Καλησπέρα!
Α, μπα... είναι που τους τρελούς δεν τους βρίσκεις και σε καμία σταθερή φάση... τη μία θλίψη την άλλη τρελή χαρά.. το μόνο στάνταρ είναι το κοχύλι, κι ενίοτε το γαρύφαλλο στ' αυτί...
Φιλάκια!!
Δημοσίευση σχολίου